Appels vertellen het verhaal

Archeologen vonden verschillende appelhelften van bijna 6000 jaar oud. Appels worden vaker gevonden bij opgravingen, al zijn ze zelden zo oud. Bijzonder aan deze appels is het verhaal dat ze vertellen. Daaruit blijkt dat de bewoners in de Steentijd de appels niet meteen opaten, maar bewaarden voor later. Zij sneden de appels in twee helften en droogden de appels na het snijden. Dat kunnen de archeologen zien aan de gerimpelde schil van de halve appels die archeologen vonden. We zien zelfs dat de bewoners de appels droogden bij een kampvuur. We weten dit, omdat deze appels zijn verbrand. Ze lagen te dicht bij het vuur.  

'Men beet door de zure appel heen'

De wilde appel is een hele zure appel. Wij vinden die nu niet meer lekker om rauw te eten. De mensen die 6000 jaar geleden in de Betuwe leefden, hadden minder problemen met de smaak. Toch zullen ook in de Steentijd de appels vooral zijn gedroogd of gebakken. In latere tijden maakten mensen van deze appels gelei (een soort jam), appelcider, Calvados en verjus (een soort appelazijn). De wilde appel is nu vrij zeldzaam in Nederland.

De opgravingen op Medel vertellen ons steeds meer over het leven van de oudste inwoners van de Betuwe. Eerder dit jaar was een duizenden jaren oud familiegraf met volwassenen en kinderen al in het nieuws.

Bron: persbericht gemeente Tiel