En route kwamen we gisteren enkele hoogstamfruitbomen als eenzame wachters tegen.
De eerste is een eenzame wachter, midden in het veld. Zo'n prachtig bloeiende hoogstamappelboom, je vraagt je af hoe hij daar terecht gekomen is, midden in het veld. Is dit een veldwachter op zijn pomologisch, denk je dan.
Ik houd het er op dat hij de laatste is van een boomgaard die er denkelijk ooit stond. Zo rond 4 mei bloeit hij, als eerbetoon aan zijn gesneuvelde medefruitbomen, denk ik dan.
De tweede eenzame wachter stond bij een vervallen oude herenboerderij met dichtgespijkerde ramen.
In goede staat ongetwijfeld een miljoenenpand, nu een prooi voor regen en wind bij het kapotte rieten dak. De kroos lijkt te wachten op betere tijden. Hij houdt de wacht tot nieuwe rijkaards de kiet zullen opknappen. Laten we maar hopen dat ie dan niet sneuvelt in het ongetwijfeld ooit komende bouw- of sloopgeweld.
Dan staan twee hoogstamappelbomen in het veld bij dezelfde oude vervallen boerderij op een gunstiger locatie.
En toekomst, dat verdienen eigenlijk al de hier getoonde wachters. Want juist als solitaire wachters of als wachters in een klein groepje zijn de getoonde fruitbomen mooi. Zeker als ze in bloei staan. Nèt zo zeer het behouden waard zijn ze wat mij betreft als de kapitale vervallende boerderij waar de laatstgetoonde fruitbomen over waken.