Nu ook Wijnappels op “laagstam” gevonden  


Halverwege mijn speurtocht naar de (Eethense) Wijnappel gaf Cees Branderhorst, nazaat van de ontdekker, mij weinig hoop dat ik nog (Eethense) Wijnappels zou vinden. Edoch, vandaag vond ik weer een zevental bomen. Dit keer in een oude boomgaard, die onderdeel was geworden van een parkbos.

Het waren appelbomen die de naam halfstam eigenlijk niet verdienen, omdat ze vlak boven de grond al splitsen. Hooguit een halve meter boven het maaiveld splitst zich de boom. Een struikvorm splitst zich nog hoger als deze bomen.

Vlak boven het maaiveld vertakt zich de boom

De natte augustus is deze bomen slecht bekomen. Het was al bekend dat Wijnappels gemakkelijk afscheuren. Zo ook bij deze groeiwijze.

Eén boom was onder het gewicht van zijn fruit plus de vele nattigheid bezweken en zojuist opgeruimd. De appeltjes lagen nog bij de resterende stam.

Hopen appels war eerst nog een boom stond

Deze foto laat niets te raden over: de boom is afgescheurd door nat en vruchten.

Deze boom is niet de enige die geleden heeft. Diverse bomen laten tekenen zien dat ze in het verleden takken zijn afgescheurd. Eén is er recent nog gespleten.

Recent bezweken takken van de Wijnappel. Merk dat het hout vaak hol is.

Men kan onder de indruk raken van de rijke dracht van de Wijnappels. Ze zijn doorgaans net niet helemaal of niet allemaal wit. Daar waar de zon rechtstreeks op de Wijnappels geschenen heeft, is bij de meeste bomen een rode blos te zien. Er lijkt verschil te zijn in mate waarin de blos optreedt, die niet alleen afhangt van de mate van bezonning.

Een rijke dracht, die deze bomen nog niet fataal geworden is

Detailopname. De ribbige vorm bij de kelk bij deze allemaal witte = “echte”Eethense Wijnappels is goed te zien



Aan de inhoud van deze pagina kunnen geen rechten worden ontleend
©2001- POMologische Vereniging Noord-Holland