Fruitpoeder en fruitleer  


Nieuwe of oude tijden met fruitpoeder en fruitleer. Jullie mogen het zeggen.

Fruitpoeder wordt sinds kort gemaakt van bijna overrijp fruit. Waar vroeger "gewoon" fruit gedroogd werd, wordt in moderne tijden oud fruit gepureerd en tot poeder gedroogd.

Da's mooi duurzaam voor mens, milieu en portemonnee. Immers, er zijn mensen die zich geen fruit kunnen veroorloven, bijvoorbeeld omdat ze erg afgelegen wonen in de derde wereld zonder koelvoorzieningen. Of omdat ze te arm zijn. Of omdat ze door rampen geen voedsel hebben. Het is goed voor het milieu omdat al die uit de bodem gehaalde voedingsstoffen die in fruit zitten niet meer weggekieperd worden, maar toch nog nuttig gebruikt kunnen worden. En het is natuurlijk goed voor de portemonnee van producent of handelaar die anders stortkosten zou moeten betalen voor zijn bijna-afval.

Het fruitpoeder kun je 2 jaar bewaren. Je kunt het dus over de wereldbol sturen, het is vast veel lichter dan echt fruit. Het wordt gemaakt door een Zweeds bedrijf, dat de eerste ladingen naar de Philipijnen wil afzetten.

Dan is er fruitleer. Ook dat wordt gemaakt met een moderne variant op een oud procedé. Vroeger werden snoepjes gemaakt door fruit in te koken. Nog verder in te koken dan stroop. Dan kreeg je van die lekkere sabbelsnoepjes.

In Rotterdam proberen ze op de Willem de Kooning Academie dit oude proces toe te passen op oud fruit. Fruitleather Rotterdam, heet het project. Het procedé gaat kortweg als volgt. Ze koken het fruit langdurig in, halen de pitten eruit en ze smeren de ingekookte drab op vellen bakpapier. Afhankelijk van de gebruikte fruitsoort krijg je soepeler of brozer leer. Ze hebben al een tas van mango en binnenkort kun je je fruitlampenkap kopen. Ze hopen dat iemand brood, eh verdiensten ziet in hun producten.

Mooi vrinden. Als straks het fruit uit onze collectieboomgaarden niet bij de Voedselbank terecht kan, kunnen we het altijd nog naar de Rotterdamse studenten brengen. Nee, niet naar het Zweedse bedrijf, nee, dat is te ver rijden. De duurzaamheidswinst van de poederboer zouden we teniet doen door gereis met CO2-uitstoot dientengevolge. En bovendien, hoeveel CO2 zou er de lucht ingaan door het droogproces? Of zou daar blauwe energie voor gebruikt worden? O jee, hoe zouden ze in Rotterdam inkoken? Hoeveel energie zou dat kosten? Nou, vooruit, een tip voor de meisjes en jongens uit Rotterdam: laat je fruit indrogen op restwarmte van een fabriek. Vroeger droogden ze in het rivierengebied fruit op de restwarmte van steenovens. Dat was vast nog duurzamer dan zo jullie in Rotterdam het nu bij jullie prijzenswaardige project doen.... De oudjes waren zo onduurzaam nog niet.....

Verder lezen:



Aan de inhoud van deze pagina kunnen geen rechten worden ontleend
©2001- POMologische Vereniging Noord-Holland