"Stimulering van zuivel- en vleesproductie door de Europese Unie leidt mogelijk tot duizenden doden per jaar door hartziekten en beroerten".

"De steun aan de boeren heeft in het verleden gezorgd voor vleesbergen en melkplassen. De Europese Commissie heeft vervolgens geprobeerd om die overproductie uit te vlakken, waarna veel vetten in verwerkte producten zijn terechtgekomen"

Waarom deze informatie op een hoogstamfruitbomen-site? Nou, hierom. Er is een duidelijke relatie met hoogstammen. Die zijn in de jaren 60 met vette subsidies vanuit Brussel gerooid. Dag smaak, dag landschap, dag eigen regionale rassen, leve wereldhandel in smakeloze, uniforme massafruitrassen. Ook dit hebben ze in Brussel fout gedaan!

Wat is het toch dat de Brusselaren het zo verkeerd deden en doen? Ze letten (zeker in het verleden) niet op uw gezondheid, uw smaak, uw regiobelang, uw landschap, maar wel op het belang van de georganiseerde grote boeren en handelaren. Dat geldt bij melk, vlees én fruit.

Waarom letten ze in Brussel op de verkeerde dingen? Ik ga even terug naar de zestiger jaren. Jongeren protesteerden tegen de macht van het zogenoemde militair-industrieel complex. Maar er was -en is!- ook een agro-industrieel complex. Dat agro-industrieel complex stond toen (en misschien nog steeds) voor grote boerderijen met veel vlees, veel koeien, veel melk én uniform bewaarbaar fruit.

Evident heeft dat agro-industrieel complex mét steun uit en van Brussel en grootgrutters uw voedingspatroon de verkeerde kant uitgeduwd, en de fruitproductie ook. Kennelijk heeft dat complex onevenredig veel invloed (gehad) bij de Brusselse vergadertijgers en tijgerinnen. Milieu, natuur en landschap, smaak, regionale identiteit hadden nog geen stem in de sixties.

De vraag die je kunt opwerpen en die we hier niet beantwoorden is of het tegenwoordig al beter gaat bij de Brusselse regelneefjes en nichtjes. Enerzijds zie je dat bijvoorbeeld regionale herkomst beschermd wordt en dat biodiversiteit op de agenda staat. Anderzijds, enige jaren geleden was er een documentaire waarin aangegeven stond dat -dacht ik- Karla Peijs in het Europees Parlement stukken voordroeg die lobbyisten uit de wereld van vervoer en industrie voor haar hadden geschreven.

Hoewel ik aan dit voorbeeld geen regels wil ontlenen, lijkt het dat de Brusselse dames en heren zich veel gelegen laten liggen aan de machthebbers uit de wereld van het geld.

Wij boomgaardeniers van hoogstammen en authentieke rassen hebben niet die macht. Tenzij we de consument en het publiek bereiken en vooral de lokale en regionale overheid weten te overtuigen dat wij eigen identiteit, streekeigenheid, smaak, authenticiteit, cultuurhistorie, biodiversiteit en natuur en landschap dienen. En dat onze producten lekkerder en gezonder zijn dan de chemische koelhuismassaproducten.

Voedselvoorziening van de massa met standaardrassen, het zal op deze volle aardkloot flinkdeels onontkoombaar zijn. Maar vanwege al hun goede elementen is het het waard dat wij knokken voor een eigen plekkie onder de zon voor historische fruitrassen en fruitteeltwijzen. Desnoods ook in Brussel!

Verder lezen over het Liverpoolse onderzoek:

• Agrarisch Dagblad 060808
• vilt.be