Nieuw: didactische wijngaard  


Langs de E40 bij Gent ligt sinds enkele dagen een kleine didactische wijngaard. Een oud-judokampioene mocht de eerste druivenstok aanplanten.

De Vlaamse wijnacademie is inspirator van dit project. Zij deed voor dit project inspiratie op aan de wijnuniversiteit in het Franse Suze-la-Rousse in de Rhônestreek.

De wijngaard wordt aangelegd en onderhouden door de afdeling tuinbouw van een opleidingscentrum dat al bij de plek van de wijngaard gevestigd was.

Er worden elf soorten druiven, witte en rode, aangeplant. In totaal 10.526 stokken per hectare. Daar zijn de bekende rassen als Chardonnay, Pinot Noir en Cabernet Sauvignon bij, maar ook een Pinot Gris en de Spaanse Tempranillo.

De Vlaamse wijnacademie biedt via het al bestaande opleidingsinstituut (Syntra) diverse wijncursussen aan, van basis wijndegustatie (mooi woord voor wijnproeven) van wijn uit Vlaanderen tot het bewaren van wijn. Er is ook een voortgezette driejarige opleiding tot “sommelier conseil”. Dit kun je zo ongeveer vertalen met “gevorderd wijnadviseur”.

In het gebouw van het opleidingsinstituut is een degustatielokaal ingericht. De bouw van een didactische wijnkelder is voorzien.

En dat is nou zo aardig aan Vlamingen. Wijnproeven heet bij onze zuiderburen degustatie, een wijnkelder waar van alles te drinken ligt noemen ze een didactische wijnkelder.

Maar toch. Dit Gentse initiatief laat zien dat de druiven- en wijncultuur in opmars is. In onder meer ons Limburgse heuvelland, als ook in de Groesbeekse heuvels is druivencultuur in ontwikkeling. Klimaatverandering maakt een teelt van druiven in noordelijker gebieden mogelijk. Tegelijkertijd zie je een hernieuwde belangstelling voor Franse wijnen. En in het Westland bij Den Haag koestert men de historie van de Westlandse kasdruivencultuur.

Mooi. Hoogstamfruit, streekfruitrassen en Europese regionale druiven- en wijncultuur zijn er nog. Of liever gezegd: ze zijn weer springlevend. In een wereld waar alles op wereldschaal gebeurt, zijn er gelukkig steeds meer mensen die het streek- en landseigene, ja zelfs het typisch Europese een warm hart toedragen.

Het is wel duidelijk. Pomologen en vinologen kunnen zich verdienstelijk maken door in een wereld vol streven naar uniformiteit het eigene te bewaren en te koesteren.

Verder lezen: Het Nieuwsblad (België) en Vlaams Informatiecentrum over Land- en Tuinbouw



Aan de inhoud van deze pagina kunnen geen rechten worden ontleend
©2001- POMologische Vereniging Noord-Holland